zondag 12 juni 2016

Voetbalgekte ten huize V.

Overal, werkelijk overal vind je dezer dagen prullaria in zwart, geel en rood.
Aan ons prikbord hangt een schoon overzichtje van welke match op welke dag en tegen welke ploeg.
In de Colruyt lagen de proevertjes geschikt in de Belgische-vlag-kleuren (of zou dat toeval geweest zijn?).



Ik zag de bui dus al hangen: het zou niet lang meer duren vooraleer ook mijn ménage (lees: de 2 mannen ten huize V.) zich zou overgeven aan de voetbalgekte. Uren aan een stuk matchen kijken op TV, nog eens uren aan een stuk luisteren naar de commentaar achteraf en in de gazet niets anders dan voetbal....

Nu moet ik wel zeggen dat ik van voetbal hou tot op een bepaalde hoogte: als ik mijn zoon vol overgave op een voetbalveld het beste van zichzelf zie geven, ben ik helemaal 'into voetbal' en zou ik zelfs als eens durven helpen bij de becommentariëring (is dit eigenlijk wel een correct woord?) achteraf. Maar daar stopt het dan ook voor mij.

Dus: zo 5 weken aan een stuk voetbal in mijn huis: nee, merci, daar bedank ik vriendelijk voor!

Maar dan werd het vrijdag 10 juni: tijdens het strijken was ik al aan het bedenken hoe ik het zou klaarspelen om de mannelijke helft van mijn gezin te overtuigen om mee te kijken naar een romantische film in plaats van naar de voetbal en hoe ik die 5 weken in godsnaam zonder al te veel ergernissen zou overleven.

Tot ik het over een andere boeg gooide (iets met positief denken enal): ik besloot om voor 1 keer mee te gaan in die flow en mijn mannen in alle rust naar alle matchen die ze willen zien te laten kijken.

Het leven is al pittig genoeg en eerlijk gezegd verdienen ze het wel: manlief staat altijd klaar voor ons, werkt hard en heeft soms meer kopzorgen dan goed kunnen zijn voor een mens en zoonlief doet eigenlijk ook wel flink zijn best op school. En wat zijn uiteindelijk 5 weken op een mensenleven? Ik vond het plots de moeite niet meer om te zagen dat er weer een match was en het leek me veel makkelijker en vooral leuker om er gewoon in mee te gaan.

Dus nu zit ik samen met mijn supporters in de zetel en geniet ik mee van de sfeer, de knabbelingskes, hun 'professionele' commentaar en hun geconcentreerde blik tijdens een spannende match. En ik...ik steek af en toe mijn oortjes in en geniet met wat rustige muziek van een goed boek, het bijlezen bij collega-bloggers of ontwerpjes tekenen voor Histoires de Bonheur (en mij bijna een ongeluk verschiet als er ergens te velde een goal gemaakt werd :) :) ).

Maar als de Belgen spelen, zet ik wel mijn Rodeduivelsoortjes op en zeg ik vol overtuiging: 'laat die voetbalgekte maar komen; ik ben er helemaal klaar voor!!'.

En jullie lieve lezers? Laten jullie die voetbal ook op jullie afkomen of hebben jullie er juist een grondige hekel aan? Ik ben benieuwd naar jullie reacties!


                                                                       Lieve groet,

                                                                        Victorine

4 opmerkingen:

  1. Ik heb altijd naar voetbal " moeten " kijken. Als kind met mijn vader later met mijn man en nu met man en zoon. Hoewel ik er nog steeds niets van snap, stoort het mij niet. Ik moet wel zeggen dat ik dan altijd een handwerk heb, breien of haken. Als er plots een schreeuw of hevig(ere ) commentaar komt, hef ik mijn kop wel op !!! Ik gun het de mannen wel !

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Blij te lezen dat er nog mensen zijn die er niet veel van snappen :).. Alhoewel ik toch overweeg om deze zomer eens 'voetbal voor dummies' te lezen; ik denk dat ik me dan pas een echte 'voetbalmama' zal voelen!

      Verwijderen
  2. Bij ons thuis werd er nooit gekeken, noch door vader, noch door broer, noch door mijn ma en ik. Wij zijn koersliefhebbers (behalve mijn broer dan).
    Ook gisteren stond het voetbal niet op. Mijn man heeft nochtans nog voetbal gespeeld en kijkt af en toe als de Duivels spelen, maar Game of Thrones blijkt net iets beter vertier dan een voetbalmatch.
    Ook ik laat het volledig aan mij voorbij gaan, van het WK heb ik eerlijk gezegd ook niks gezien.
    Maar niks tegen mensen die wel kijken. 't Enigste dat ik nooit snap, is waarom ze altijd de schuld steken op de trainer. 't Zijn wel die gasten die tegen de bal moeten schoppen, hé. Ik zie dat wellicht weer veel te simpel?

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Oh ja, koers...daar zijn mijn mannen ook liefhebber van! En ik eigenlijk ook, we kijken hier dus al uit naar de Tour de France! By the way: spijtig dat de Ronde niet meer in ons West-Vlaanderen doorgaat, hé...

    BeantwoordenVerwijderen