Ondertussen is ze bijna 14 jaar en nog steeds danst ze vol overgave op haar pointes in de wekelijkse balletles (al is dat roze pakje ondertussen wel vervangen door een zwart exemplaar).
Sinds eind vorig jaar was ze zich samen met de hele dansschool intensief aan het voorbereiden op een heuse show. Vele uren repetities (met soms echt wel pijnlijke voeten tot gevolg) werden met de glimlach afgewerkt en onze living werd meermaals omgetoverd tot scène om nog maar eens de danspasjes in te oefenen.
Bij het aanschouwen van al dat gerepeteer, kwam ik op het idee om iets te naaien voor het optreden. Op die manier zouden de herinneringen aan dit toch wel spannende moment in haar leven iets tastbaarder blijven.
Ik maakte voor haar cosy beenwarmers en een draagzakje. Voor het draagzakje recycleerde ik oude gordijnstof: een vrij zware, stevige stof met een lief patroontje op. Voor het binnenstofje gebruikte ik oude kussenslopen. Op de voorzijde van het zakje voorzag ik nog een extra vakje die ik als folietje schuin en met paspel afwerkte.
Voor de beenwarmers knipte ik de mouwen van een oude wollen trui af en dan open. Ik naaide een strookje kant aan de zijkanten en gebruikte kamsnaps als sluiting van de beenwarmers.
P.S.: het optreden zelf was genieten van de 1ste minuut tot de allerlaatste! Hieronder enkele sfeerbeeldjes...
Lieve groet,
Victorine
Het doet me denken aan Rodin..prachtige balletmeisjes in vieux-rose.
BeantwoordenVerwijderenEcht leuk die beenwarmers
BeantwoordenVerwijderenEn die sfeerfoto's - waaw!! Knap dat ze dat al zo lang doet!
Maar waauw!
BeantwoordenVerwijderenAmaai chique die beenwarmers!
BeantwoordenVerwijderen